Przejdź do treści 
Uważa się, że dekupaż dotarł do Europy z Syberii, przez Chiny i w pierwszej kolejności pojawił się we Włoszech. Na Syberii był metodą zdobienia grogów, w Chinach natomiast służył do zdobienia mebli a następnie mniejszych rzeczy, np. pudełek.
Początkowo nie myślano o nim jak o sztuce. Na europejskich salonach traktowany był jako rodzaj „sztuki biedaków”. Umożliwiał podrabianie drogich, inkrustowanych i intarsjowanych mebli. Był też formą dworskiej rozrywki, aż wreszcie od połowy XVIII wieku zaczął być uznawany jako „prawdziwa sztuka”.
Technika dekupażu pomaga zmienić oblicze przedmiotu, odnowić go, stworzyć zupełnie inną rzecz. Słoik po kawie można zamienić na wazon, a pudełko po butach na skrzyneczkę na przyprawy. Pomysłów jest nieskończenie dużo.
Główne zadanie przy decoupage polega na połączeniu zdobionego przedmiotu z jego ozdobami. Przy czym nie mówię tu o łączeniu fizycznym, ale o wtopieniu ozdób w przedmiot i siebie nawzajem tak, aby stanowiły spójną całość, a brzegi serwetki, którą ozdobiliśmy prace, nie były widoczne.
Do tego celu producenci wymyślili mnóstwo różnych preparatów i narzędzi. Warto zaopatrzyć się w dłutko i pędzle, od bardzo wąskich i małych po szerokie i duże. Pomocne mogą być też przedmioty domowego użytku jak: widelce, szczoteczki do zębów, patyczki, waciki, gąbeczki do makijażu itd.
Jeśli mowa o dostępnych preparatach to dziś trudno nawet znać wszystkie. Dla porządku możemy je podzielić na preparaty do: szkła, drewna i ogólne – takie jak farby akrylowe, które możemy użyć do szkła, drewna czy papieru. Z bardziej nietypowych mediów można wymienić klej do parafiny czy medium do transferu zdjęć. Wśród tych częściej spotykanych znajdziemy; bejce, lakiery, pasty do spękań, konturówki.
Gwóźdź programu, czyli nasz obrazek, znajdziemy na serwetkach lub papierze ryżowym. Dzięki takiemu wynalazkowi jak medium do przenoszenia zdjęć możemy użyć nawet własnych, spersonalizowanych fotografii.
Co warto wiedzieć zanim zaczniemy?
Podstawa jest tło pod nasz obraz. Najczęściej naklejamy wzory na jasnym tle, dlatego należy pamiętać, aby pod obrazkiem była jasna farba. Dotyczy to również szkła. Nie trzeba malować całej powierzchni na jasno, wystarczy tylko ten fragment, na którym umieszczony będzie rysunek. Jeśli chcemy, aby nasze szkło było bardziej przezroczyste możemy pod naklejaną serwetkę użyć preparatu do efektu szronu.
O tym jak wykonać dekupażowe ozdoby można by pisać jeszcze długo. Po więcej praktyki i doświadczeń zapraszam na warsztaty w twórczej Przystani pod Lasem. Popracujemy razem w otoczeniu natury. Przenocujecie w komfortowych pokojach i zjecie domowe, dopasowane do waszych potrzeb posiłki.
Na koniec dorzucę jeszcze jedna ważną radę: „Dekupaż nie lubi kubizmu”. Co mam na myśli? Jeśli absolutnie nie jest to potrzebne i nie wycinacie konkretnej rzeczy ze wzorku np. pojedynczej ważki, to starajcie się raczej wydzierać wasze ozdoby z serwetki, odłóżcie nożyczki i perfekcjonizm do szuflady. Dekupaż jest metodą rozmywania, zacierania, postarzania i skupiania wielu elementów w jednym miejscu, a nie wyraźnych jednoznacznych kresek.
